علائم و نشانه های هشدار دهنده اختلال دو قطبی
افراد مبتلا به اختلال دو قطبی غالباً دارای چرخه هایی از خلق و خوی بالا و افسرده هستند که متناسب با توصیف "افسردگی جنون" است. وقتی بیماری فرد از این الگوی کلاسیک پیروی می کند ، تشخیص اختلال شخصیت دو قطبی نسبتاً آسان است.
اما اختلال دو قطبی می تواند اب زیر کاه باشد. علائم می تواند توالی افسردگی - جنون مورد انتظار را نادیده بگیرد. دوره های نادر مانیا خفیف یا هیپومانیا می تواند شناسایی نشود. افسردگی می تواند سایر جنبه های بیماری را تحت الشعاع قرار دهد. و سو مصرف مواد در صورت وجود می تواند تصویر را کدر کند.
روی هم رفته ، این عوامل در صورت مشخص نبودن علائم ، اختلال دو قطبی را دشوار می کنند. چند واقعیت در مورد اختلال دوقطبی که ممکن است ندانید:
- حدود 20٪ از افرادی که از افسردگی نزد پزشک خود شکایت دارند ، در واقع دارای اختلال دو قطبی هستند.
- حدود نیمی از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی قبل از تشخیص صحیح ، به سه متخصص مراجعه کرده اند.
- پس از شروع علائم ، به طور متوسط 10 سال طول می کشد تا افراد برای درمان اختلال دو قطبی وارد درمان شوند. این امر تا حدی به دلیل تاخیر در تشخیص ایجاد می شود.
- اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای شرایط روانی اضافی (مانند سو مصرف مواد یا اضطراب) هستند که می تواند تشخیص کلی را به چالش بکشد.
اختلال دو قطبی اغلب با افسردگی "فقط" اشتباه گرفته می شود
افراد مبتلا به اختلال دو قطبی اغلب به اشتباه تشخیص داده می شوند که فقط افسردگی شیدایی دارند. در اختلال دو قطبی II ، فرم خفیف تر ، قسمت های شیدایی خفیف است و می تواند بدون توجه عبور کند. در همین حال ، زمان سپری شده با علائم افسردگی بیش از زمان صرف شده با علائم هیپومانیک حدود 35 تا 1 در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی است.
زمان سپری شده با علائم افسردگی نیز معمولاً بیش از مدت زمان سپری شده با علائم شیدایی در شخصیت دو قطبی من حدود سه تا یک است ، اگرچه تشخیص شیدایی شدیدتر در دوقطبی من آسان تر است.
اختلال افسردگی اساسی - که غالباً به آن افسردگی تک قطبی گفته می شود - با اختلال دو قطبی متفاوت است - افسردگی دو قطبی نیز نامیده می شود - در این حالت افسردگی تک قطبی فاقد فواصل هیپومانیا است در حالی که دو قطبی II دارای فواصل هیپومانیا است.
هر کسی که از نظر افسردگی ارزیابی شود ، باید از نظر مادام العمر در دوره های شیدایی یا هیپومانیک نیز ارزیابی شود.
اختلال دو قطبی و سو مصرف مواد می توانند دست به دست هم دهند
سو مصرف مواد اغلب تشخیص و درمان اختلال دو قطبی را پیچیده می کند. سو مصرف مواد شریک اختلال دو قطبی در جرم است. برخی مطالعات نشان می دهد که حدود 60٪ از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز از مواد مخدر یا الکل سو استفاده می کنند. سو مصرف مواد درمان نشده در صورت وجود هر دو اختلال ، مدیریت علائم خلقی اختلال دوقطبی را عملاً غیرممکن می کند. همچنین در صورت سو استفاده شخصی از موادی که باعث تغییرات خلقی می شوند ، تشخیص اطمینان از اختلال دوقطبی ممکن است دشوار باشد.
موادی مانند الکل و کوکائین نیز می توانند تصویر را در اختلال دو قطبی کدر کنند. به عنوان مثال ، افرادی که سرشار از کوکائین هستند ، ممکن است در حالت مستی مانیک به نظر برسند ، یا هنگام از بین رفتن مواد مخدر ، "سقوط" کنند. برخی از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی از مواد مخدر و الکل به عنوان بخشی از تکانه و بی احتیاطی شیدایی استفاده می کنند.
دیگران ممکن است دارای یک اختلال مستقل در مصرف مواد باشند ، که نیاز به درمان خاص خود دارد. سو مصرف مواد ممکن است دوره های دو قطبی (شیدایی و افسردگی) را مکرر یا شدیدتر کند و داروهایی که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شوند معمولاً وقتی کسی از الکل یا داروهای غیرقانونی استفاده می کند ، تأثیر کمتری دارند.
آیا نوجوان شما اختلال دو قطبی دارد؟
اختلال دو قطبی معمولاً در اواخر نوجوانی خود را نشان می دهد. اختلال دو قطبی در سالهای نوجوانی جدی است. اغلب شدیدتر از بزرگسالان است. نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی در معرض خطر بالای خودکشی قرار دارند.
متأسفانه ، اختلال دو قطبی در نوجوانان به طور مکرر تشخیص داده نمی شود و درمان نمی شود. تا حدی ، این بدان دلیل است که اگرچه علائم ممکن است در دوره نوجوانی آغاز شود ، اما اغلب معیارهای تشخیصی کامل برای اختلال دو قطبی را ندارند. برخی از کارشناسان فکر می کنند که اختلال دوقطبی در کودکان یا نوجوانان جوان نیز بیش از حد قابل تشخیص است ، به ویژه هنگامی که علائم فقط تغییر حالت یا رفتارهای برهم زننده باشد نه تغییر در انرژی یا الگوی خواب. تا حدودی به همین دلیل ، تشخیص "اختلال اختلال در تنظیم نظم خلقی" برای توصیف نوجوانانی که عمدتاً تحریک پذیری مداوم و طغیان شدید مزاج یا نوسانات خلقی دارند ، مورد استفاده قرار گرفته است.
علائم اختلال دو قطبی در نوجوانان ممکن است غیر معمول باشد - نه یک "افسردگی شیدایی" ساده. بیش فعالی ، اختلالات اضطرابی و سو مصرف مواد نیز اغلب وجود دارد که باعث گیج شدن تصویر می شود.
برخی از علائمی که نشان می دهد یک نوجوان ممکن است دارای اختلال دو قطبی باشد:
- دوره های غیر مشخص خشم و پرخاشگری
- بزرگواری و اعتماد به نفس بیش از حد
- گریه آسان ، غم مکرر
- برای احساس آرامش به خواب کم احتیاج دارید
- رفتار تکانشی غیر مشخص
- خلق و خوی
- گیجی و بی توجهی
سایر علائم بالقوه که ممکن است وجود اختلال روانپزشکی را نشان دهند که نیاز به ارزیابی دارد ، ممکن است شامل احساس گرفتاری ، پرخوری ، نگرانی بیش از حد و اضطراب باشد. سایر تشخیص های احتمالی علاوه بر اختلال دو قطبی که باید در تنظیم علائمی مانند این موارد در نظر گرفته شود شامل افسردگی تک قطبی (عمده) ، اختلالات اضطرابی ، اختلالات مصرف مواد ، اختلالات سازگاری ، اختلال بیش فعالی با کمبود توجه و اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی است. .
لازم به یادآوری است که بعضی اوقات برخی از این علائم در بسیاری از نوجوانان و بزرگسالان سالم بروز می کند. زمان نگرانی زمانی است که آنها الگویی را با گذر زمان ایجاد کنند و در زندگی روزمره دخالت کنند. کودکانی که علائمی دارند که اختلال دو قطبی را نشان می دهند باید توسط روانپزشک یا روانشناس متخصص در زمینه اختلال خلقی دیده و ارزیابی شوند.
- ۰ ۰
- ۰ نظر